جز پیرویت تا لب چشمش رهی که نیست

بهتر از این چه هست، که پابندتان شــویــــم

کاری کنــــیــــم مایه لبــخنـــدتان شـــویـــم
ما دســتمان به چفیــه و خاتـــم نمی رســـد

آقا به این خوشـــیم که فرزنـدتان شـــویــــم
بالاســـت در هـــوای حســیـنـیـه مشـــت ما

از بودن شماست که گرم است پشـت مـــا
بگذر ز ما! مــحـاســـنـتـان را ســفـــیـــــد کرد